Samimiyeti Hissetmek Diyorum; Güzel Şey!

  Blog yazmaya başladığımdan bu yana çekilişlere hep mesafeli oldum. Emirvari sıralanmış bir takım görevlerden sonra sıraya girmek gibi şeyler samimiyetsiz geldi çoğu zaman. -istisnalar var tabii- Ve gelen hediyeleri sergilemenin de reklam yaparmış gibi olduğunu hissettim bazen.

   Zaman zaman samimiyetini bildiğim bloglarda çekilişler gördüm, belki olabilir dedim ben de hiç bir şart koymadan çekiliş yapsam da hediye etme sünnetini yerine getirsem mi diye düşündüm düşündüm, sonra sevmediğim çekiliş yazılarından gördüm yine, vazgeçtim.

  Yine bir gün samimiyetini bildiğim -bu bilme, bir nevi hissetme aslında, nasıl olduğunun farkında varmadan olan- birinin, -hani şu hamarat olan Hamarat Kedi- tatlı çizimlerinin de içinde bulunduğu blogunun 1. yılının mutluluğuyla bir hediye çekilişi düzenlediğini gördüm, dayanamadım ve yorum yazdım. O çizimleri öyle içten istemiş olmalıyım ki, bir gün sevgili Aynur'dan bir mesaj geldi; meğer kazanan benmişim. Tam da internete girmediğim zamana denk gelmiş çekiliş sonucunu yazdığı yazı, yoksa ben kaçırır mıydım? -sevdiğim blogların her bir yazı güncellemesini okumaya çalışırım sevgili okuyan- sevmek, sevgi, sevgili ne güzel kelimeler.

 Aynur'un hediyeleri elime ulaşıp, kucakladığımda bir çekiliş süreci ne kadar içten olabilirmiş, bir kutu nasıl samimi bir arkadaşından hediye almış gibi düşünülerek hazırlanabilirmiş görmüş oldum ^^

 Ve 1. olarak uzun zamandır olan çekilişlere katılmama kararımı, ardından da gelen hediyeleri sergilemek reklammış gibi düşüncemi aşmış oldum. Zira böyle incelikleri anlatmasam olmazdı; ve dahi güzellikleri anlatalım güzellikler artsın inşAllah diyorum.

İçtenliğinizi kaybetmeyesiniz.
Muahbbetle ^^

Dipnot: Sizin göremediğiniz daha başka tatlılıklar da var aslında, onlar da bana kalsın. Aynur'cuğum teşekkürümü bir de buradan yapmalıydım!