Yavaş Yavaş Yiyelim!

Biliyoruz ki pek bir modern çağda yaşıyoruz. Modern de ne anlamdaysa.

‘Modern’ çağımız bize sürekli ‘hızlı ol, çabuk, hadi!’ gibi kelimeler fısıldıyor. Zira pek bir meşgulüz; yetiştirmemiz gereken ödevler,  zamanında aşmamız gereken sınavlar, sertifika sahibi olmamız gereken kurslar, sahip olmamız gereken bir kariyer, onlar olmadan vasıfsız olduğumuz, almamız gereken diplomalar var. Diyeceğim o ki, her şeye vakit ayıramayız öyle; düşünmeye mesela.

Ne yediğimizi, yediklerimizin ne barındırdığını, nereden geldiğini işte tam bu sebeplerden ötürü düşünmüyoruz. Düşünmeksizin yiyoruz!

‘Concentrate on what you are eating. Other tasks can wait.’

 -productivemuslim.com-

Oysa yemek yemek öyle sandığımız gibi sıradan ve sadece mideye dair bir mesele değil. Bunu Efendimiz(s.a.v)’in bu konuya verdiği önemden, ayet-i kerimelerdeki yerinden ve dahi âlimlerin sözlerinden çıkarabiliriz.

“Ey Peygamberler! Helal olan şeylerden yiyin ve salih amellerde bulunun. (El-Mu’minun, 51).”

 Helal şeylerden yemekten bahsettikten sonra salih amel vurgusu bana ikisinin arasında ilişki kurma gerekliliğini hissettiriyor. Hayır canım yemekle amelin ne ilgisi olabilir diye düşünebiliriz, ama bence düşünmeyelim. Defne Koryürek’in de videoda bahsettiği gibi yediklerimizin teker teker hücrelerimize ve dahi ruhumuza etkisi olduğunu düşünürsek, yediklerimiz konusundaki hassasiyetimiz farklılışacaktır diye düşünüyorum. Öyleyse belirli ölçütlerimiz olmalı, ölçütler bizim hayatımıza yol veren şeyler ve her daim Rabb’in ve Efendimiz(s.a.v)’in sözlerinden bunları belirleyebilsek mutlanacağız. Bu konudaki ölçütümüzü de Efendimiz(s.a.v)’in şu cümlelerinden çıkarabiliriz diye düşünüyorum:

“Şüphesiz helal bellidir. Haramda bellidir. Fakat bu ikisi arasında (helal veya haram olduğu açıkça belli olmayan) birtakım şüpheli şeyler vardır ki, pek çok kimse onları bilemez. Şüpheli şeylerden kaçınan bir kimse, dinini ve haysiyetini korumuş olur. Şüpheli şeylerden sakınmayan bir kimse ise, zamanla harama düşer.”

 –Buhari, İman-

 Rabb’imizin bize emanet ettiği midemize girmeyi hak edecekler; helaldir diyebileceklerimiz. Şu durumda yediklerimizi kim üretiyor, nereden geliyor, ne amaçla üretiliyor, doğal mı hassasiyetlerimiz hiç de yersiz değilmiş!

İbrahim Edhem Hazretlerinin çok sevdiğim bir sözüyle yazımı bitireyim:

“Kemale erenler, ancak midelerini gireni kontrol etmekle kemale erebilmişlerdir.”

Tüm bunları düşünmeme sebep ise ‘Ayvayı Yedik’ ajandamdaki bir alıntısından dolayı merak ettiğim Defne Koryürek’in şu konuşması:

'Yavaşla'maya övgümüz yeme konusunda da devam etsin inşAllah.
Çiğnemeyi unutmayalım :)