'Uyuduğu oda' demiyorum/diyemiyorum zira uyuduğu yer oda olmayan insanların ya da evinin tümünün minicik bir oda -kafes evler- olan insanların olduğu bir dünyada yaşıyoruz.
Bunun farkına varan James Mollison da, Where Children Sleep adında bir fotoğraf projesi yapmış. Her bir fotoğrafın beni başka bir diyara sürüklediği albümde en çok etkilendiklerimi paylaşmak istedim.
Fotoğraf ilk açıldığı anda baktığım ilk şey 'yüz ifadesi ve duruş' oldu, sonra ise ülkeye bakma ihtiyacı hissettim. Ve her çocuğun duygusu, duruşu; yaşadığını ve hayata bakışını öylesine belli ediyordu ki benim nezdimde.
Hüzünlü mü, umarsız mı, sıkkın mı, sıkılmış mı, bastırılmış mı, şımarmış mı, aç mı fazla doymuş mu hepsi belli oluyordu.
Dipnot: Bu projeden haberdar olmamı sağlayan Tasarımcı'ya teşekkürlerimi sunmalıyım.
8 yorum:
benim de ilk baktığım çocukların yüz ifadesi oldu, ve evet, yaşanan ülke ve koşullar kişiliğe yansıyor..
buraları da çok boşluyor gibisin :)
severek okuyoruz yazılarını, devamını bekliyoruz :))
selamet'le..
COK MANİDAR!!!
Hayalotobüsü;
Boşlamak istemiyorum aslındaa, sosyal medyayla arama koyduğum mesafe, bir konuyu yazayım mı yazmayayım mı ikilemi biraz uzaklaştırdı beni. Daha çok gelmek istiyorum buralara, siz de gelin her daim inşAllah ^^
The Bircan;
Hakikaten öyle!
Bende çok etkilenmiştim, hatta bu konu hakkında daha önce hiç durup düşünmediğimi fark etmiştim..
Yüz ifadeleri ne çok şey anlatıyor...
Teşekkürler Delibu, bir kere daha görmüş oldum senin sayende..
Zeynep;
Evet Zeynep'cim, durup düşünmemiz gerekenlerden sadece biri.
Yorumların eksik olmasın :)
Muhabbetle.
Çok etkileyici bir çalışma :(
Hilâl Erdoğan;
Evet fotoğraf çekme becerisini böyle manalı projelerde kullanmak güzel şey.
Sevgiyle.
Çok ilginç bir araştırma, şaşırdım üzüldüm etkilendim sanırım.
Yorum Gönder