Özel Olmak Onların Seçimi Değil.

    Uzun zamandır özel eğitim gerektiren özel çocuklar hakkında birşeyler yazmayı istiyordum, ama bir türlü kafamda toparlayamaştım. Şimdi de toparladığım söylenemez ama Hayat Melodisi Down Sendromlu Olmak yazısıyla bana ilham oldu.
    Down Sendromlu ya da başka özel bir rahatsızlığı (Böyle özel çocuklar için kullandığım her kelime beni rahatsız ediyor ama af buyrun. Özellikle 'sakat' 'özürlü' kulağımı çok tırmalıyor.) olan çocukların 'kişi' olarak görülmediğini gördüğüm oluyor. Şunu unutmamalıyız, onlar da bir 'kişi', tek farkları biraz daha özel ilgi ve eğitime ihtiyaç duymaları. Başardıklarını gördüğünüzde ne kadar haklı olduğumu anlarsınız.
    Bir de şöyle bir durum varmış ki, duyduğumda inanamadım. Bir X koleji diyor ki; biz alacağımız çocukları önceden bir teste tabi tutuyoruz ona göre seçiyoruz. Bu testten nasıl bir çocuk olduğu anlaşılıyor, ve özel eğitim gerektiryorsa almıyorlar. Ve vicdanları o kadar rahat ki; 'Bizim özel eğitim imkanımız(!) yok, boşuna alıp onlarla ilgilenmemezlik etmiyoruz.' Özel eğitim nedir? Özel bir kolejin imkanı nasıl yok? Şunu duyduktan sonra neden böyle yapıyorlarmış kafamda oturdu. Bir arkadaşım anlattı. Başka bir X kolejinde çocuğu okuyan bir akrabası varmış. Sınıflarından özel bir rahatsızlığı olan bir çocuğu okuldan 'atmışlar'. Ve bu akrabası bununla övünüyormuş! Diyormuş ki: 'Ben o kadar para veriyorum, benim çocuğum neden öyle bir çocukla aynı sınıfta olsun.' İnanılacak gibi değil ama gerçek! Böyle insanlar varolduğu müddetçe biz bu çocuklara gereken özeni göstermek için çok çabalamalıyız. Birinin o kadına bir sonraki çocuğunun özel bir çocuk olabilme ihtimalini anlatması gerek.
     Yapmamız gereken o çocukları toplayıp, hiç başka çocuklarla arkadaş olmadan kendi içlerinde eğitmek mi olmalı? Bana göre hayır. Kaynaştırma eğitimi denilen, çocuğun normal gelişim gösteren çocuklarla bir arada eğitilirken bazı derslerde özel eğitim almasını savunuyorum. Yoksa öyle özel bir okuldan mezun çocuk sınırlandırılabildiği kadar sınırlandırılmış oluyor. Sonra kim işe alacak onu?
     Unutmayalım ki, bir gün hepimiz ya da çoğumuz anne-baba olacağız. Ve çocuğumuzun özel olma ihtimali var. Böyle olmasa bile, bana dokunmayan yılan bin yaşasın zihniyetinde insanlar olmadığımıza göre bunları bilmeliyiz diye düşünüyorum. Pek öğüt verici konuştum, öyle fazla birşey bildiğim yok ama bilgiler paylaşılmak için, peygamber efendimizin de istediği üzere.
  

Down Sendromunun daha iyi anlaşılması ve paylaşımlar amacıyla bir site oluşturmuşlar. http://www.downsendromluolmak.com/index.php

Gayet faydalı olacağını düşünmekteyim ben de. Özellikle çevresinde böyle insanlar olanlar adına. Çok çaresiz, ne yapacağını bilemeyen insanlar olabiliyor.

Hoşça bakın zatınıza.