Farkındayım, Öyleyse Mutluyum.

    Farkında olmak; şükür vesilesi ve ardından gelen mutluluk..
    Hayatımız hep bir 'Şu da bir olsun da, çok güzel olacak.'larla geçmiyor mu? Benim öyle geçiyor. Ve ben öyle demesem sabrımı muhafaza etmekte zorlanıyorum, ne yazık ki.

   E peki, o bahsettiğimiz 'ŞU' lar gerçekleştiğinde, gerçekten çok güzel oluyor mu? Olabilir de, olmayabilir de. Bu sadece sizin elinizde! İşte o an farkındalık zamanı. Eğer o an bir zamanlar ne istediğini hatırlayıp, o anda o istediğin şeye sahip olduğununun farkına varırsan, mutlu olmamak için bir sebep kalmıyor geriye, ve o bahsettiğimiz 'ŞU' bir bakıyorsunuz mutluluk sebebiniz olmuş. Bunu hayatım boyunca yaşadım, ve hala yaşıyorum. Bugünlerde de fazlaca bunun üzerine düşünüyorum.
 
   Lisedeyken kazanmak istediğim, ÖSS'den sonra kazanamayacağım diye ağladığım bir okul vardı; Boğaziçi. Gerçekten çok istiyordum, her liseli gibi kazandığımda çok şey değişecek sanıyordum. Ve kazandım, fazlaca mutlu oldum. Fakat birkaç sene sonra kendimi yakınırken bulduğumda kızdım! Şükür sebebi geldi aklıma, ve şükrettim. Okulun kapısından girip aşağı doğru inerken, 'Bir zamanlar senin için burası ulaşılmazdı, şimdi buradasın.' dediğimde kendime, yüzümde bir gülümseme oluştuğunu farkettim.
 
   Geçenlerde eve gittiğimde, sene içinde hayalini kurduğum bir sürü şeye kavuşmuştum. Fakat yine bir yakınma hali geldiğinde, ya da sıkılıyorum diyecek olduğumda kızdım, kızmalıydım. Yine şükretmeyi unutmuştum. Çünkü ben sene boyunca derslerden bunaldığım anlarda hep ailemle, sevdiklerimle yapacaklarımın, kendime ayıracağım vakitlerin hayaliyle sabretmiştim. Ve o günlerin geldiğinin farkına bile varmadan, şükürsüzlük etmemeliydim.

    Mutlu olmak için farkında olmak yetiyormuş.
    Şükretmeyi unutmamalı..
    Bolca mutluluklar diliyorum :)