Vicdan'ımla Baş Başa.

     Zor şeydir vicdanla baş başa kalabilmek, yalnız bırakılmazsın zira. Kuşatılırsın seni çeken şeylerle ya da birileriyle.. Oysa bazen yalnız kalman gerekir; vicdanınla baş başa. Düşünmek sana iyi gelecektir, ama sen de yükün altında kalmaktan korkarsın düşünürken, bu yüzden seni çeken ilk şeyle sürüklenmeye başlarsın. Ve yine vicdanınınla olan randevunu ertelersin. Erteledikçe küstürürsün vicdanını. Küstükçe uzaklaşır, uzaklaştıkça ona sormadan işler yapmaya başlarsın. Ama bir gün...
   ...özlemine dayanamaz, kapısını çalarsın. Anlamışsındır ki, onsuz geçirdiğin her gün anlamsız, yaptığın her şey zararlı. Seni yine güleryüzle karşılar o kadar aradan sonra, çünkü o Hakk'ın sana armağanıdır, Hakk'ın rahmetinin tecellisidir, Hakk'ın tevbeyi istemesinin göstergesidir.
    Ve hasret gidermek istersin. Onsuz ne yaptıysan bir bir anlatırsın, kızar sana, suçlar seni ama haklıdır. Ama başkaları gibi sadece hatana yoğunlaşıp suçlamaz, sonra birden Rabb'i hatırlatır sana, Rabb'in tevbeyi ne kadar sevdiğini hatırlatır. 'Kim tevbe eder ve Salih amellerde bulunursa gerçekten o, tevbesi (ve kendisi) kabul edilmiş olarak Allah’a döner. (Furkan 71)' dendiğini hatırlatır. Ve sana hatanı tekrarlamaman için en iyi çözümleri sunar. Onunla hasret giderirken anlarsın ki, onu kaale almayarak yaşamanın yükü, onun dedikleriyle yaşamaktan çok daha zordur.
   
   Vicdanınızı ihmal etmeyesiniz, zira o Rabb'in hediyesi.
   Duayla kalasınız dostlar :)