30 Aralık 2010 Perşembe

-KORO-


Hüzün, sinir, öfke, sitem benzeri bir sürü duyguyu aynı anda yaşamama sebep film!
Eğitimci olmayı istemeyip, eğitimci olan kusura bakmayın ama aptal, giyinip kuşanıp, burun kıllarını kesmekten başka hiç bir şeyden anlamayan bir müdürün diktatörlüğündeki sevimli çocukların dramatik öyküsü.
 İzlerken 'Ya nasıl olur?' 'Bu yapılır mı?' 'Bu ne işe yarar ki, azdırmaktan başka!' cümlelerini sık sık tekrarladım doğrusu.
'Aksiyon-reaksiyon' muş ilkeleri peh! Aksiyon olumsuz olduğu sürece reaksiyon hiçbir zaman olumluya dönmez, neden dönsün ki?
 Bir çocuk yaramaz doğmaz(hiperaktivite vs. başka bir olay)!
Bir çocuk aptal doğmaz, mutlaka geliştirilecek bir yönü vardır, matematikten ya da fizikten anlamak zorunda değil!
Bir çocuk cevherdir, keşfedebilene!
Bu duyguların üstüne, bir izleyin de düşünün derim, hepiniz öğretmen olmayacaksınız belki ama çoğunuz bir anne ya da baba olacaksınız ya da öylesiniz.
İyi seyirler ola.
Keşfedilecek cevherlerimiz çok:)


Bu da bir fotoğrafsever olarak, en beğendiğim sahne.

6 yorum:

Adsız dedi ki...

BU film, şarkısını Oscar ödül töreninde Beyoncé'nin söylediği film değil mi? Bilmem bilmem ne şömen'di şarkının adı. Hatırladım: Vua süğ ton şömen (en azından okunuşunu hatırladım) Güzel şarkıydı. :D

Delibu! dedi ki...

Bilmiyordum Beyonce 'nin söylediğini :) evet ama şarkı öyleydi, hoş :)

bir güzel çift dedi ki...

harika bir filmdi...özellikle öğretmenler izlemeli diyerek izletmişti sevdicek bana bu filmi...filmin müzikleri de çok güzeldi...

Delibu! dedi ki...

Evet kesinlikle ben çok etkilendim, bir öğretmen adayı olarak.

Derya dedi ki...

Tamam buldum seni! :)
Bu yazını okuduktan sonra Koro'yu bulup izledim bir de post yazdım. Orda yazından da bahsedecektim ama nerde okuduğumu bir türlü hatırlayamadım. Hafızam felaket kusuruma bakma. :)

Adsız dedi ki...

ilginc bilgiler icin tesekkurler